"ในร่างที่เติบใหญ่
รู้มั้ยใครกำลังตื่น
เจ้าของรอยยิ้มรื่น
ที่วันคืนพรากจากไป
ทุกข์เศร้าที่เยี่ยมเยือน
ทำเราเลือนความสดใส
ลืมเสียงหัวเราะไป
แม้หัวใจก็ชืดชา
ดั่งถูกจับไปวาง
ให้หมุนคว้างกลางเวหา
สองมือคอยไขว่คว้า
ไม่ได้มาซึ่งสิ่งใด
ชีวิตดูมืดมน
ไม่รู้หนทางทิศไหน
ลืมหลงบนทางไกล
หวั่นไหวบนทางวน
หยุดพักตรงริมทาง
เพื่อปล่อยวางความสับสน
เดินช้าช้าอย่างอดทน
รอจวบจนยิ้มกลับคืน
ในร่างที่เติบใหญ่
เด็กตัวน้อยกำลังตื่น
ฉันจะทวงความฝันคืน
ทวงยิ้มรื่นในดวงตา
ธีร์ทิพย์ จิตรเที่ยง
2 กรกฎาคม 2549
*ที่สุดก็จบซะที เอามาให้ชาวตรังโซนอ่านกันก่อน
เพี้ยง! ขอให้ได้ตีพิมพ์ด้วยเถิด
| 
